Grupy działające w parafii » Koła Żywego Różańca

KOŁA ŻYWEGO RÓŻAŃCA

Stowarzyszenia religijne służą wzmacnianiu wiary wiernych, a przez to ich więzi z Bogiem i Kościołem. Idea odmawiania różańca we wspólnocie wywodzi się od świętego Dominika. Bractwo Różańcowe wspierało swoją modlitwą apostolską działalność Kaznodziejskiego Zakonu Dominikańskiego, który został założony przez tego świętego. Bractwo obejmowało też swoją modlitwą intencje Kościoła i Papieża. Każdy, kto zdecydował się na przystąpienie do tej wspólnoty modlitewnej był wpisany do Księgi Bractwa. Zakładane już w XIV wieku cieszyły się wielką popularnością. Do Polski wspólnoty różańcowe dotarły pod koniec wieku XV.

Ale w 1826 r. w Lyonie ,młoda Francuzka Paulina Jaricot zakłada nową różańcową wspólnotę modlitewną- Stowarzyszenie Żywego Różańca. Zaczyna organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później żywymi różami. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiali codziennie cały różaniec. Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Papież Grzegorz XVI wydał breve aprobujące Stowarzyszenie, a generał Dominikanów przyłączył je do dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwo Różańcowe i Różaniec Wieczysty. Żywy Różaniec szybko rozprzestrzenił się we Francji, a potem na świecie. Paulina Jaricot pisała: Najważniejszą rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich(..) Wszędzie, gdzie tworzą się piętnastki, można zauważyć nie notowane wcześniej umacnianie się dobra (..) Stopniowo stajemy się zjednoczeni w modlitwie ze wszystkimi ludźmi świata

Rozpoczynając 25 rok swojego pontyfikatu, Jan Paweł II w liście apostolskim zatytułowanym Różaniec Dziewicy Maryi ogłosił Rok Różańca. Wprowadził też nową część różańca, tajemnice światła, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, aby różaniec w pełniejszym stopniu można było nazwać streszczeniem Ewangelii. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, czyli żywe róże składają się z 20 osób.

CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA

Parafialna wspólnota Żywego Różańca jest jednostka autonomiczną, tzn. wspólnoty nie łączą się w struktury ogólnokrajowe, czy światowe. W Polsce obowiązuje Ceremoniał opracowany przez ojca Szymona Niezgodę w roku 1977 dla uczczenia stulecia objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie, zatwierdzony przez Prymasa Polski, Stefana Kardynała Wyszyńskiego.

Żywy Różaniec oznacza życie według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem życia chrześcijańskiego. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne Tajemnice naszego odkupienia. Z tego powodu Różaniec nazywamy zbiorem najważniejszych prawd Ewangelii. Należeć do Żywego Różańca znaczy wierzyć w Boga i wierzyć Bogu, ufać Mu, kochać Go, a w Nim kochać ludzi.

Kiedy powstaje nowa różaprzyjęcia dokonuje się w kościele. Przy uzupełnianiu , przyjęcie polega na wpisaniu imienia i nazwiska do Księgi Żywego Różańca w miejsce innej osoby. Na czele róży, składającej się z 20 osób, stoi zelator. Zelatorów mogą wybierać sami członkowie róży przy współudziale proboszcza. Każda róża obiera sobie patrona, od którego bierze nazwę. Wszyscy zelatorzy tworzą Radę Żywego Różańca.

Obowiązki członków Żywego Różańca:

• Zapisanie w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka różańca.
• Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych.
• Częste przystępowanie do Sakramentów Świętych.
• Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.
• Odważne stawanie w obronie wiary i kościoła na wzór św. Dominika.
• Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modlitwie za spokój jego duszy.

Odpust zupełny

Członkowie Kół Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego osiem razy w roku:

• w dniu przyjęcia do Żywego Różańca,
• Narodzenia Pana Jezusa,
• Ofiarowania Pańskiego,
• Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie,
• Wniebowzięcia Matki Bożej,
• Matki Bożej Różańcowej,
• Niepokalanego Poczęcia Maryi

W dekanacie radomskim, do którego należał Zakrzew, Bractwo Różańcowe działało prawdopodobnie już od końca XVI wieku. Jednak pierwszy zapis o jego istnieniu w Zakrzewie pochodzi z roku 1806. Kiedy powstały i ile Róż Żywego Różańca działało w parafii Zakrzew do końca pierwszej wojny światowej nie wiadomo. Ale w protokołach wizytacji przeprowadzonych przez biskupa P. Kubickiego zapisano, że w 1922r. do Kół Różańcowych należało 68 kobiet i 64 mężczyzn, a w 1929r. łącznie było 20 kół - około 300 osób.

W 2012 roku w parafii Zakrzew istnieje 17 Róż. Dwie z nich w Zakrzewskiej Woli i w Marianowicach działają od 100lat, w Natalinie od 1930r, w Kolonii Ławki od 1940r,w Koziej Woli od 1960r, trzy Róże w Zakrzewie od 1984r, w Podlesiu Mleczkowskim od 1987r, w Stefanowie od 1991r. W 2000 roku powstały w Gulinie Starym, w Gulinie, w Kolonii Zakrzew, Marianowicach Górnych, Gulinku, Natalinie i Gulinku-Łoniec.

ZMIANA TAJEMNIC W KAŻDĄ PIERWSZĄ NIEDZIELĘ MIESIĄCA O GODZ. 15.00

PRZEWODNICZY JEJ KSIĄDZ PROBOSZCZ.