Nasz Patron

Zachariasz był kapłanem świątyni jerozolimskiej, a jego żona Elżbieta pochodziła z rodu Aarona. Posunięci w latach żyli według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich. Ale nie mieli dzieci. Z tego powodu często zanosili skargi do Boga. Pewnego dnia, gdy Zachariasz pełnił służbę w Świątyni, Anioł Pański objawił mu, że zostanie ojcem. Nie uwierzył. Będziesz niemy (..) bo nie uwierzyłeś moim słowom. Kiedy przerażony wyszedł na zewnątrz, poznali że miał widzenie. Z niepokojem wracał do domu. Anioł miał rację. Elżbieta była w stanie błogosławionym. Opis przepięknego spotkania najszczęśliwszych dwóch przyszłych matek, Elżbiety i Maryi znajdujemy w Ewangelii.

Kiedy Elżbieta i Zachariasz cieszyli się nowo narodzonym synem, krewni i sąsiedzi uważali, że powinien dostać imię ojca. Ale po ośmiu dniach, gdy według prawa Mojżeszowego należało obrzezać chłopca, jego matka stwierdziła, że będzie miał na imię Jan. Potwierdził to także ojciec, pisząc na tabliczce Jan mu będzie na imię. Bo takie imię nakazał mu nadać Anioł. Chwaląc Boga za to co uczynił Zachariasz wyśpiewał jeden z najpiękniejszych psalmów, w którym przepowiada: A i ty dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem, torując Mu drogę.

Według zgodnej opinii wszystkich Ewangelistów pojawienie się trzydziestoletniego Jana i jego publiczne wystąpienie rozeszło się szerokim echem po całej okolicy. Ubrany w sierść wielbłąda ze skórzanym pasem na biodrach, jedzący tylko miód leśny i szarańczę nawoływał do pokuty. Ludzie zaczęli garnąć się do niego. Jako herold Mesjasza podkreślał z naciskiem, że nie wystarczy fizyczna przynależność do Abrahama. Kazał im wyznawać swoje grzechy, a na znak skruchy i odmiany życia chrzcił ich wodą z Jordanu. Kazał im rozdawać zbywające dobra ubogim, celnikom zabraniał chciwości i zdzierstwa, a żołnierzom okrucieństwa i grabieży. Lud zaczął brać Jana za Mesjasza. Ale on zaprzeczył. Ja was chrzczę wodą, lecz idzie mocniejszy ode mnie. I pewnego dnia nad Jordan przyszedł ten mocniejszy. Jan nigdy wcześniej Jezusa nie widział, lecz od razu Go poznał. Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Na wyraźną prośbę Jan ochrzcił Chrystusa i usłyszał głos z nieba: Ten jest mój Syn umiłowany. 

Jan miał wielu uczniów, którzy razem z nim mieszkali na pustyni i żyli w ascezie. Gdy jednak poznali Jezusa poszli za Nim. Jan udał się do Galilei, gdzie rządził Herod Antypas. Zapewne władca słyszał o tym niezwykłym nauczycielu, a także o tym, że krytykuje jego związek z żoną swego brata, Herodiadą. Za jej namową kazał aresztować Jana i uwięzić w twierdzy Macheront. Wkrótce nadeszły urodziny Heroda, hucznie obchodzone na dworze. Dorosła córka Herodiady, Salome zatańczyła piękny taniec, który zachwycił biesiadników, a zwłaszcza Heroda. W nagrodę przysiągł jej dać co zechce. Podburzona przez matkę, zażądała głowy Jana Chrzciciela. Choć bał się ludu posłał oprawców do więzienia i spełnił jej prośbę. Tak zakończył życie ostatni z proroków, poprzednik Mesjasza.

Kult św. Jana szybko się rozprzestrzenił. Już w IV wieku powstawały pierwsze kościoły ku jego czci. Najsławniejszym jest bazylika św. Jana na Lateranie - matka wszystkich kościołów, katedra papieży. Św. Jan Chrzciciel miał kiedyś swoje sanktuaria. Do najgłośniejszych należała bazylika wystawiona w Damaszku w IV wieku, obecnie meczet turecki z grobowcem, który według tradycji zawiera relikwie głowy świętego. Dzisiaj do najchętniej odwiedzanych miejsc pielgrzymkowych należy Ain Karim, miejsce urodzenia św. Jana.

Kult św. Jana w Polsce był zawsze bardzo żywy. Z dniem jego narodzin związano wiele ciekawych zwyczajów. W noc świętojańską szuka się kwiatu paproci, który przynosi szczęście, a dziewczęta puszczają wianki na wodzie, by wywróżyć dobre zamążpójście.

W Polsce jest ponad 330 kościołów pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. Do najokazalszych należą: katedra warszawska, wrocławska, w Kamieniu Pomorskim, fara w Toruniu itd. Postać Świętego widnieje w herbach 18 miast polskich.

Ku czci Św. Jana powstało też kilka zakonów. Najsłynniejszy to zakon rycerski joannitów. Ich dom macierzysty powstał przy kościele św. Jana w Amalfi, we Włoszech w 1048 roku. Nosili czarny płaszcz z białym krzyżem. Po upadku Jerozolimy przenieśli się na wyspę Rodos(1291), a po jej zajęciu przez Turków na Maltę(1522).Stąd ich nazwa: Kawalerowie Maltańscy. Do Polski sprowadził ich książę Henryk Sandomierski w XII wieku.